به گزارش مشرق، با پایان یافتن تورنمنت‌های کشتی آزاد و فرنگی لهستان به نظر می‌رسد گره‌های کور موجود در انتخاب ملی‌پوشان در برخی اوزان برای حضور در مسابقات جهانی برای کادرفنی باز شده باشد هر چند که همچنان در بعضی وزن‌ها به خاطر نتایجی که رقم خورد نمی‌توان با قطعیت از کشتی‌گیر منتخب نام برد، اما با اندکی تیزبینی می‌توان به راحتی تصمیمی گرفت که شاید می‌شد زودتر از این گرفته شود تا حداقل زمان و انرژی کمتری صرف آن می‌شد.
از چهار وزنی که کادر فنی کشتی فرنگی برای انتخاب نفراتش در آن دچار شک و تردید بود، 3 وزن مربوط به نفراتی می‌شد که فرنگی‌کاران ما در آن، نتیجه‌ای تاریخی را در المپیک لندن با کسب 3 مدال طلای ناب رقم زدند، اما حالا برای گزینش فرد مورد نظر در این اوزان برای حضور در مسابقات جهانی دچار تردید هستیم.
هر چند که این ابهام در کشتی آزاد کمتر بود و کادر فنی بیشتر به دنبال شناخت نفراتش در 2 وزن اعزامی بود، اما در این دو وزن (74 و 96 کیلوگرم) نیز شاهد عملکرد ضعیف برخی نفرات اعزامی بودیم. هر چند که به عقیده نگارنده بهتر بود کشتی‌گیری مانند علیرضا کریمی هم به جای حضور در جام ارمنستان در چنین میدان معتبری محک می‌خورد تا عیارش مشخص شود، اما این اتفاق هم نیفتاد.
به همین منظور ابتدا به تحلیل عملکرد آزادکاران در جام زیلکوفسکی لهستان می‌پردازیم و سپس به طور کامل عملکرد فرنگی‌کاران را در جام پیت‌لاسینسکی تحلیل خواهیم کرد.
* قاسمی خودش را به خادم تحمیل کرد
علیرضا قاسمی که با قهرمانی بی چون و چرا در مرحله نهایی انتخابی تیم ملی در مشهد همه را غافلگیر کرده بود، اما به دلیل تجربه کم، کادرفنی روی انتخابش دچار شک و تردید بود، اما با عملکرد بی‌نقص یا حداقل کم نقصش در زیلکوفسکی چاره‌ای جز پذیرش بدون چون و چرایش برای خادم و همکارانش باقی نگذاشت؛ البته در طرف مقابل یاراحمدی و رضایی قافیه را باختند. آنها که می‌توانستند، با وجود عملکرد ضعیف در مرحله نهایی انتخابی تیم ملی، از این فرصت بادآورده نهایت استفاده را ببرند، اما به بخت خود پشت پا زدند و نشان دادند که شایسته این اعتماد نبودند و این قاسمی بودن که در نهایت با یکه تازی، پیروز این میدان لقب گرفت و گوی سبقت را از حریفانش ربود.
به نظر می‌رسد بعد از خداحافظی صادق گودرزی از این وزن که سال‌ها وزن 74 کیلوگرم ایران را در کسب مدال بیمه کرده بود و درخشش مقطعی اکبری در جهانی 2013، ناکامی افضلی در جهانی 2014 همه را نگران این وزن کرد تا رسول خادم و همکارانش به دنبال مهرهای قابل اتکا در این وزن باشند. آنها در این روی راه گزینه‌های زیادی از جمله رضایی و یاراحمدی سرمایه‌گذاری کردند، اما با درخشش قاسمی در مسابقات اخیر به نظر می‌رسد خادم در این وزن به مهره قابل اتکایی دست یافته است که می‌تواند جانشین خوبی برای گودرزی باشد.
* طحان در لیست انتظار؛ محمدیان ناامید کننده
هر چند که رضا یزدانی با اقتدار در مرحله نهایی انتخابی تیم ملی کشتی آزاد قهرمان شده بود، اما شورا و کادرفنی تیم ملی در تصمیمی قابل تأمل رای به حضور یزدانی و طحان به تورنمنت لهستان دادند و در کنار آنها نیز نام محمدیان را که در انتخابی ضعیف ظاهر شده بود اضافه کردند. با توجه به شرایطی که برای رضا یزدانی پیش آمد وی موفق به حضور در این مسابقات نشد تا کادرفنی در فکر مهرهای برای جایگزین احتمالی یزدانی باشد.
محمدیان که بعد از خداحافظی از 86 کیلو و حضور در وزن 97 کیلوگرم فراز و نشیب زیادی را پشت سر می‌گذارد از فرصت دست داده استفاده‌ای نبرد و او هم این فرصت طلایی را براحتی از دست داد تا نشان دهد با وجود توجه ویژه کادرفنی، همچنان نمی‌تواند به عنوان مهرهای قابل اعتماد جایگزین خوبی برای رضا یزدانی باشد.
اما در سوی مقابل عباس طحان عملکردی قابل قبول داشت؛ هر چند که وی حریفان نامداری در تورنمنت لهستان، به غیر از دیدار فینال، پیش رو نداشت و نمی‌توان تحلیل کاملی از عملکرد وی ارائه داد، اما در هر حال می‌توان از او به عنوان نفر اصلی بعد از یزدانی در لیست انتظار 97 کیلو نام برد.
اوضاع در کشتی فرنگی کمی پیچیده‌تر از کشتی آزاد بود، چرا که کادرفنی بعد از مسابقات انتخابی تیم ملی در 4 وزن نتوانسته بود به جمع‌بندی لازم برسد به همین دلیل نفرات مورد نظر خود را در اوزان 59، 66، 98 و 130 کیلوگرم عازم تورنمنت پیت‌لاسینسکی لهستان کرد تا بلکه از این راه بتواند گره‌های کور خود را باز کند، اما با توجه به نتایج کسب شده به نظر می‌رسد حداقل در دو وزن این اتفاق نیفتاد و باید شاهد تصمیماتی جدید در این خصوص باشم.
* یار در خانه و ما گِرد جهان می‌گردیم؛ سوریان و اینهمه ماجرا
موضوعی که حتی از مدت‌ها قبل از برگزاری مسابقات انتخابی تیم ملی کشتی فرنگی مطرح بود انتخاب بدون چون و چرای سوریان برای حضور در مسابقات جهانی با توجه به سابقه درخشانش بود. وقتی الزام و تهدید به حضور نفراتی مانند سوریان در میدان انتخابی صورت گرفت بسیاری آنرا غیرمنطقی دانستند، موضوعی که از خیلی قبل توسط برخی کارشناسان و رسانه‌ها پیش‌بینی و پیشنهاد شده بود که سوریان از این فضا کنار گذاشته شود تا با فراغ بال برای افتخارآفرینی دیگری مهیا شود، اما متاسفانه عده‌ای با بهانه‌هایی از جمله پشتوانه‌سازی و میدان دادن به جوانان این کشتی‌گیری را برای حضور در مسابقات انتخابی در تنگنا قرار دادند؛ تصمیمی که نتیجه آن از خیلی قبل قابل پیش‌بینی بود.
البته این موضوع (عدم ایجاد شرایط ویژه برای سوریان به منظور عدم حضور در انتخابی) از زاویه‌ای دیگر هم قابل بررسی است. شاید شورای فنی کشتی این فکر را کرد که اگر این فرصت را در اختیار سوریان قرار دهد و امتیازی ویژه در مقابل سایر کشتی‌گیران برای او قائل شود، شاید صدای سایر نفرات از جمله رضایی و نوروزی درآید و آنها هم به عنوان طلای‌های المپیک مدعی برخوردار شدن از این امتیاز شوند که چنین تصمیم گرفت.
در هر صورت با توجه به عملکرد پرانتقاد حاجی‌پور در لهستان و شرایط برابر این دو کشتی‌گیر در این تورنمنت اگر قرار است کادر فنی کشتی فرنگی در این وزن دست به ریسک بزند و یک کشتی‌گیر را از بین سوریان و حاجی‌پور انتخاب کند بدون شک بهترین گزینه در شرایط موجود حمید سوریان خواهد بود. دلیل این قاطعیت در انتخاب سوریان هم به عملکرد ضعیف حاجی‌پور در مسابقات اخیر و بخصوص تورنمنت لهستان برمی‌گردد.
حاجی‌پور که نتوانست از فرصت شکست و حذف سوریان در لهستان بهره‌ای ببرد و خودی نشان دهد؛ طَرفی از این فرصت طلایی نسبت و با وجود تمام برتری‌هایی که نسبت به حریفان داخلی‌اش دارد در این مسابقات نیز بسیار پر انتقاد و پر اشتباه ظاهر شد و راه به جایی نبرد تا نشان دهد به هیچ عنوان نمی‌تواند مهره قابل اتکایی در وزن اول کشتی فرنگی باشد.
پس چه بهتر بود که کادر فنی از همان اول دست به چنین ریسکی نمی‌زد و وارد این بازی پیچیده و فرسایشی نمی‌شد و با ایجاد شرایط ویژه‌تری برای سوریان، این کشتی‌گیر کار بلد را دچار فرسایش نمی‌کرد و اجازه می‌داد با برنامه خودش و تمرکز کافی برای افتخارآفرینی برای ایران تلاش کند. چرا که سوریان بهتر از هر کسی می‌داند که چطور باید برای میادین بزرگ آماده شود چرا که فرصت دوباره به حاجی‌پور مصداق بارز این مثل است «آزموده را آزمودن خطاست». چون حاجی‌پور خودش نخواست و یا نتوانست از این فرصت بادآورده استفاده ای ببرد.
در هر صورت بهتر است تا فرصت باقی است و زمان را از دست نداده‌ایم شورای فنی کشتی فرنگی و همچنین کادر فنی در تصمیمات خود تجدید نظر کنند و با دیدگاهی فنی‌تر اقدام به اتخاذ تصمیماتی حیاتی کنند.
* امید نوروزی باید حفظ شود
یکی از اوزانی که کادرفنی کشتی فرنگی برای ملی‌پوش مسابقات جهانی در آن دچار تردید بود وزن 66 کیلوگرم بود. بعد از حوادثی که برای نوروزی در انتخابی تیم ملی پیش آمد و قهرمانی زیدوند در این مسابقات، بر اساس تصمیم شورا و کادرفنی قرار شد وی به همراه گرایی، نفر دوم انتخابی، در جام لهستان محک بخورند. گرایی که خیلی زود از گردونه خارج شد و در حالی که زیدوند این فرصت را داشت تا جای پای خودش را محکم کند، اما او هم با عملکردی ناامید کننده نتوانست انتظارات را برآورده کند تا بار دیگر نگاه‌ها متوجه نوروزی شود.
فارغ از فضای احساسی موجود، شاید بهتر بود در قبال نوروزی هم چنین روشی (مانند پیشنهادی که برای سوریان شده) را در پیش می‌گرفتیم تا حالا کاسه چه کنم در دست نگیریم. با احترام به مهدی زیدوند جوان، اما این کشتی‌گیر با عملکرد نه چندان قابل قبولش در لهستان نشان داد که برای گذاشتن پا جای پای بزرگان خیلی بیشتر باید زحمت بکشد، اما به نظر می‌رسد با توجه به گناه نابخشودنی نوروزی (البته از دید اعضای شورای فنی)، وی شانسی در حال حاضر برای حضور در مسابقات جهانی نخواهد داشت، مگر اینکه شاهد اتفاقات غیرمنتظره باشیم.
* رضایی اسبش را زین کرد؛ قاسم شاگرد اول پیت‌لاسینسکی
قاسم رضایی ثابت کرد که با وجود سن بالا هنوز هم دود از کنده بلند می‌شود و تجربه بر جوانی چربش دارد. علیاری هم نشان داد که هنوز برای رسیدن به سطح اول کشتی جهان باید کار کند و زحمت بکشد چرا که او هم نتوانست در این میدان با وجود شروعی قدرتمندانه، روند موفقیت آمیزی را طی کند و حتی در ادامه شانس و تلاش برای کسب مدال برنز را هم از دست داد تا به عنوانی بهتر از هشتمی نرسد. پس در این وزن هم به گزینه‌ای بهتر از رضایی نمی‌رسیم، کشتی‌گیری که به نظر می‌رسد از همین حالا اسبش را برای دومین مدال المپیک زین کرده است و باید او را برای حضور در برزیل آماده و رویش سرمایه‌گذاری کنیم.
با این اوصاف و با توجه به شرایطی که در سنگین‌وزن بوجود آمده است به نظر می‌رسد باید شاهد اتفاقات و تصمیماتی تازه در مورد علیاری باشیم.
* علیاری به سنگین‌وزن می‌رود؟
دیگر وزنی که کادرفنی در آن شک داشت و برای انتخاب ملی‌پوش این وزن به جمع بندی نرسید، سنگین‌وزن بود. بعد از شکست باباجان‌زاده در مرحله نهایی انتخابی تیم ملی معادلات کادرفنی بهم خورد تا برای انتخاب ملی‌پوش این وزن دچار تردید شوند چرا که نوری با توجه به قهرمانی در انتخابی خود را برای حضور در مسابقات جهانی محق می‌دانست، اما با عملکرد ضعیفش در لهستان رویاهایش بر باد رفت.
قرار بود رقابت باباجان‌زاده و نوری در لهستان تکلیف سنگین‌وزن را مشخص کند، اما با عدم حضور بشیر باباجان‌زاده در تورنمنت لهستان معادلات و پیش‌بینی‌های کادر فنی بر هم خورد هر چند که با ظهور و اعزام غیرمنتظره قوره‌جیلی که معلوم نیست براساس کدام منطق و طبق کدامین فرایند همراه سایر مدعیان به تورنمنت لهستان اعزام شد، مهدی نوری هم ناامید کننده ظاهر شد تا ابهام در این وزن بیش از پیش شود.
نوری که این فرصت طلایی را داشت تا با کناره‌گیری باباجان‌زاده با عملکردی حداقلی بلیت لاس‌وگاس را رزرو کند، اما خیلی راحت فرصت را از دست داد. با توجه به صحبت‌های اعضای شورای فنی که حتی قبل از اعزام نفرات به این تورنمنت به گوش می‌رسید تا در صورت عدم جمع‌بندی در سنگین‌وزن یک کشتی‌گیر از بین رضایی و علیاری به سنگین‌وزن بیاد به نظر می‌رسد شانس علیاری برای حضور در 130 کیلوگرم حتی بیشتر از سنگین‌وزن‌هایی باشد که در حد و قواره‌های جهانی ظاهر نشدند. هرچند که احتمال نتیجه‌گیری علیاری با حضور بزرگانی چون لوپز کوبایی، رضا کایالپ، هیکی نابی و بلال ماخوف و ... بعید به نظر می‌رسد، اما شاید علیاری بتواند حداقل با کسب سهمیه المپیک خیال کادرفنی را از این بابت راحت کند.
از چهار وزنی که کادر فنی کشتی فرنگی برای انتخاب نفراتش در آن دچار شک و تردید بود، 3 وزن مربوط به نفراتی می‌شد که فرنگی‌کاران ما در آن، نتیجه‌ای تاریخی را در المپیک لندن با کسب 3 مدال طلای ناب رقم زدند، اما حالا برای گزینش فرد مورد نظر در این اوزان برای حضور در مسابقات جهانی دچار تردید هستیم.
هر چند که این ابهام در کشتی آزاد کمتر بود و کادر فنی بیشتر به دنبال شناخت نفراتش در 2 وزن اعزامی بود، اما در این دو وزن (74 و 96 کیلوگرم) نیز شاهد عملکرد ضعیف برخی نفرات اعزامی بودیم. هر چند که به عقیده نگارنده بهتر بود کشتی‌گیری مانند علیرضا کریمی هم به جای حضور در جام ارمنستان در چنین میدان معتبری محک می‌خورد تا عیارش مشخص شود، اما این اتفاق هم نیفتاد.
به همین منظور ابتدا به تحلیل عملکرد آزادکاران در جام زیلکوفسکی لهستان می‌پردازیم و سپس به طور کامل عملکرد فرنگی‌کاران را در جام پیت‌لاسینسکی تحلیل خواهیم کرد.
* قاسمی خودش را به خادم تحمیل کرد
علیرضا قاسمی که با قهرمانی بی چون و چرا در مرحله نهایی انتخابی تیم ملی در مشهد همه را غافلگیر کرده بود، اما به دلیل تجربه کم، کادرفنی روی انتخابش دچار شک و تردید بود، اما با عملکرد بی‌نقص یا حداقل کم نقصش در زیلکوفسکی چاره‌ای جز پذیرش بدون چون و چرایش برای خادم و همکارانش باقی نگذاشت؛ البته در طرف مقابل یاراحمدی و رضایی قافیه را باختند. آنها که می‌توانستند، با وجود عملکرد ضعیف در مرحله نهایی انتخابی تیم ملی، از این فرصت بادآورده نهایت استفاده را ببرند، اما به بخت خود پشت پا زدند و نشان دادند که شایسته این اعتماد نبودند و این قاسمی بودن که در نهایت با یکه تازی، پیروز این میدان لقب گرفت و گوی سبقت را از حریفانش ربود.
به نظر می‌رسد بعد از خداحافظی صادق گودرزی از این وزن که سال‌ها وزن 74 کیلوگرم ایران را در کسب مدال بیمه کرده بود و درخشش مقطعی اکبری در جهانی 2013، ناکامی افضلی در جهانی 2014 همه را نگران این وزن کرد تا رسول خادم و همکارانش به دنبال مهرهای قابل اتکا در این وزن باشند. آنها در این روی راه گزینه‌های زیادی از جمله رضایی و یاراحمدی سرمایه‌گذاری کردند، اما با درخشش قاسمی در مسابقات اخیر به نظر می‌رسد خادم در این وزن به مهره قابل اتکایی دست یافته است که می‌تواند جانشین خوبی برای گودرزی باشد.
* طحان در لیست انتظار؛ محمدیان ناامید کننده
هر چند که رضا یزدانی با اقتدار در مرحله نهایی انتخابی تیم ملی کشتی آزاد قهرمان شده بود، اما شورا و کادرفنی تیم ملی در تصمیمی قابل تأمل رای به حضور یزدانی و طحان به تورنمنت لهستان دادند و در کنار آنها نیز نام محمدیان را که در انتخابی ضعیف ظاهر شده بود اضافه کردند. با توجه به شرایطی که برای رضا یزدانی پیش آمد وی موفق به حضور در این مسابقات نشد تا کادرفنی در فکر مهرهای برای جایگزین احتمالی یزدانی باشد.
محمدیان که بعد از خداحافظی از 86 کیلو و حضور در وزن 97 کیلوگرم فراز و نشیب زیادی را پشت سر می‌گذارد از فرصت دست داده استفاده‌ای نبرد و او هم این فرصت طلایی را براحتی از دست داد تا نشان دهد با وجود توجه ویژه کادرفنی، همچنان نمی‌تواند به عنوان مهرهای قابل اعتماد جایگزین خوبی برای رضا یزدانی باشد.
اما در سوی مقابل عباس طحان عملکردی قابل قبول داشت؛ هر چند که وی حریفان نامداری در تورنمنت لهستان، به غیر از دیدار فینال، پیش رو نداشت و نمی‌توان تحلیل کاملی از عملکرد وی ارائه داد، اما در هر حال می‌توان از او به عنوان نفر اصلی بعد از یزدانی در لیست انتظار 97 کیلو نام برد.
اوضاع در کشتی فرنگی کمی پیچیده‌تر از کشتی آزاد بود، چرا که کادرفنی بعد از مسابقات انتخابی تیم ملی در 4 وزن نتوانسته بود به جمع‌بندی لازم برسد به همین دلیل نفرات مورد نظر خود را در اوزان 59، 66، 98 و 130 کیلوگرم عازم تورنمنت پیت‌لاسینسکی لهستان کرد تا بلکه از این راه بتواند گره‌های کور خود را باز کند، اما با توجه به نتایج کسب شده به نظر می‌رسد حداقل در دو وزن این اتفاق نیفتاد و باید شاهد تصمیماتی جدید در این خصوص باشم.
* یار در خانه و ما گِرد جهان می‌گردیم؛ سوریان و اینهمه ماجرا
موضوعی که حتی از مدت‌ها قبل از برگزاری مسابقات انتخابی تیم ملی کشتی فرنگی مطرح بود انتخاب بدون چون و چرای سوریان برای حضور در مسابقات جهانی با توجه به سابقه درخشانش بود. وقتی الزام و تهدید به حضور نفراتی مانند سوریان در میدان انتخابی صورت گرفت بسیاری آنرا غیرمنطقی دانستند، موضوعی که از خیلی قبل توسط برخی کارشناسان و رسانه‌ها پیش‌بینی و پیشنهاد شده بود که سوریان از این فضا کنار گذاشته شود تا با فراغ بال برای افتخارآفرینی دیگری مهیا شود، اما متاسفانه عده‌ای با بهانه‌هایی از جمله پشتوانه‌سازی و میدان دادن به جوانان این کشتی‌گیری را برای حضور در مسابقات انتخابی در تنگنا قرار دادند؛ تصمیمی که نتیجه آن از خیلی قبل قابل پیش‌بینی بود.
البته این موضوع (عدم ایجاد شرایط ویژه برای سوریان به منظور عدم حضور در انتخابی) از زاویه‌ای دیگر هم قابل بررسی است. شاید شورای فنی کشتی این فکر را کرد که اگر این فرصت را در اختیار سوریان قرار دهد و امتیازی ویژه در مقابل سایر کشتی‌گیران برای او قائل شود، شاید صدای سایر نفرات از جمله رضایی و نوروزی درآید و آنها هم به عنوان طلای‌های المپیک مدعی برخوردار شدن از این امتیاز شوند که چنین تصمیم گرفت.
در هر صورت با توجه به عملکرد پرانتقاد حاجی‌پور در لهستان و شرایط برابر این دو کشتی‌گیر در این تورنمنت اگر قرار است کادر فنی کشتی فرنگی در این وزن دست به ریسک بزند و یک کشتی‌گیر را از بین سوریان و حاجی‌پور انتخاب کند بدون شک بهترین گزینه در شرایط موجود حمید سوریان خواهد بود. دلیل این قاطعیت در انتخاب سوریان هم به عملکرد ضعیف حاجی‌پور در مسابقات اخیر و بخصوص تورنمنت لهستان برمی‌گردد.
حاجی‌پور که نتوانست از فرصت شکست و حذف سوریان در لهستان بهره‌ای ببرد و خودی نشان دهد؛ طَرفی از این فرصت طلایی نسبت و با وجود تمام برتری‌هایی که نسبت به حریفان داخلی‌اش دارد در این مسابقات نیز بسیار پر انتقاد و پر اشتباه ظاهر شد و راه به جایی نبرد تا نشان دهد به هیچ عنوان نمی‌تواند مهره قابل اتکایی در وزن اول کشتی فرنگی باشد.
پس چه بهتر بود که کادر فنی از همان اول دست به چنین ریسکی نمی‌زد و وارد این بازی پیچیده و فرسایشی نمی‌شد و با ایجاد شرایط ویژه‌تری برای سوریان، این کشتی‌گیر کار بلد را دچار فرسایش نمی‌کرد و اجازه می‌داد با برنامه خودش و تمرکز کافی برای افتخارآفرینی برای ایران تلاش کند. چرا که سوریان بهتر از هر کسی می‌داند که چطور باید برای میادین بزرگ آماده شود چرا که فرصت دوباره به حاجی‌پور مصداق بارز این مثل است «آزموده را آزمودن خطاست». چون حاجی‌پور خودش نخواست و یا نتوانست از این فرصت بادآورده استفاده ای ببرد.
در هر صورت بهتر است تا فرصت باقی است و زمان را از دست نداده‌ایم شورای فنی کشتی فرنگی و همچنین کادر فنی در تصمیمات خود تجدید نظر کنند و با دیدگاهی فنی‌تر اقدام به اتخاذ تصمیماتی حیاتی کنند.
* امید نوروزی باید حفظ شود
یکی از اوزانی که کادرفنی کشتی فرنگی برای ملی‌پوش مسابقات جهانی در آن دچار تردید بود وزن 66 کیلوگرم بود. بعد از حوادثی که برای نوروزی در انتخابی تیم ملی پیش آمد و قهرمانی زیدوند در این مسابقات، بر اساس تصمیم شورا و کادرفنی قرار شد وی به همراه گرایی، نفر دوم انتخابی، در جام لهستان محک بخورند. گرایی که خیلی زود از گردونه خارج شد و در حالی که زیدوند این فرصت را داشت تا جای پای خودش را محکم کند، اما او هم با عملکردی ناامید کننده نتوانست انتظارات را برآورده کند تا بار دیگر نگاه‌ها متوجه نوروزی شود.
فارغ از فضای احساسی موجود، شاید بهتر بود در قبال نوروزی هم چنین روشی (مانند پیشنهادی که برای سوریان شده) را در پیش می‌گرفتیم تا حالا کاسه چه کنم در دست نگیریم. با احترام به مهدی زیدوند جوان، اما این کشتی‌گیر با عملکرد نه چندان قابل قبولش در لهستان نشان داد که برای گذاشتن پا جای پای بزرگان خیلی بیشتر باید زحمت بکشد، اما به نظر می‌رسد با توجه به گناه نابخشودنی نوروزی (البته از دید اعضای شورای فنی)، وی شانسی در حال حاضر برای حضور در مسابقات جهانی نخواهد داشت، مگر اینکه شاهد اتفاقات غیرمنتظره باشیم.
* رضایی اسبش را زین کرد؛ قاسم شاگرد اول پیت‌لاسینسکی
قاسم رضایی ثابت کرد که با وجود سن بالا هنوز هم دود از کنده بلند می‌شود و تجربه بر جوانی چربش دارد. علیاری هم نشان داد که هنوز برای رسیدن به سطح اول کشتی جهان باید کار کند و زحمت بکشد چرا که او هم نتوانست در این میدان با وجود شروعی قدرتمندانه، روند موفقیت آمیزی را طی کند و حتی در ادامه شانس و تلاش برای کسب مدال برنز را هم از دست داد تا به عنوانی بهتر از هشتمی نرسد. پس در این وزن هم به گزینه‌ای بهتر از رضایی نمی‌رسیم، کشتی‌گیری که به نظر می‌رسد از همین حالا اسبش را برای دومین مدال المپیک زین کرده است و باید او را برای حضور در برزیل آماده و رویش سرمایه‌گذاری کنیم.
با این اوصاف و با توجه به شرایطی که در سنگین‌وزن بوجود آمده است به نظر می‌رسد باید شاهد اتفاقات و تصمیماتی تازه در مورد علیاری باشیم.
* علیاری به سنگین‌وزن می‌رود؟
دیگر وزنی که کادرفنی در آن شک داشت و برای انتخاب ملی‌پوش این وزن به جمع بندی نرسید، سنگین‌وزن بود. بعد از شکست باباجان‌زاده در مرحله نهایی انتخابی تیم ملی معادلات کادرفنی بهم خورد تا برای انتخاب ملی‌پوش این وزن دچار تردید شوند چرا که نوری با توجه به قهرمانی در انتخابی خود را برای حضور در مسابقات جهانی محق می‌دانست، اما با عملکرد ضعیفش در لهستان رویاهایش بر باد رفت.
قرار بود رقابت باباجان‌زاده و نوری در لهستان تکلیف سنگین‌وزن را مشخص کند، اما با عدم حضور بشیر باباجان‌زاده در تورنمنت لهستان معادلات و پیش‌بینی‌های کادر فنی بر هم خورد هر چند که با ظهور و اعزام غیرمنتظره قوره‌جیلی که معلوم نیست براساس کدام منطق و طبق کدامین فرایند همراه سایر مدعیان به تورنمنت لهستان اعزام شد، مهدی نوری هم ناامید کننده ظاهر شد تا ابهام در این وزن بیش از پیش شود.
نوری که این فرصت طلایی را داشت تا با کناره‌گیری باباجان‌زاده با عملکردی حداقلی بلیت لاس‌وگاس را رزرو کند، اما خیلی راحت فرصت را از دست داد. با توجه به صحبت‌های اعضای شورای فنی که حتی قبل از اعزام نفرات به این تورنمنت به گوش می‌رسید تا در صورت عدم جمع‌بندی در سنگین‌وزن یک کشتی‌گیر از بین رضایی و علیاری به سنگین‌وزن بیاد به نظر می‌رسد شانس علیاری برای حضور در 130 کیلوگرم حتی بیشتر از سنگین‌وزن‌هایی باشد که در حد و قواره‌های جهانی ظاهر نشدند. هرچند که احتمال نتیجه‌گیری علیاری با حضور بزرگانی چون لوپز کوبایی، رضا کایالپ، هیکی نابی و بلال ماخوف و ... بعید به نظر می‌رسد، اما شاید علیاری بتواند حداقل با کسب سهمیه المپیک خیال کادرفنی را از این بابت راحت کند.
